Dié kinders was in die Spesiale Klas en hul konsentrasievermoë beperk. My geduld moes eindeloos gewees het. Ek wonder of ek dit vandag sou kon regkry. Ek twyfel. Die Bybel sê nie verniet daar is 'n tyd vir alles onder die son nie!
Nietemin, elkeen van hulle was tjoepstil besig om sy eie kleurryke skepping daagliks nog 'n bietjie mooier te laat lyk. Ons het gewone pastelle gebruik en op lekker groot velle papier gewerk. Die seuntjie regs agter het baie beperkte sig gehad en nog 'n snarsie stadiger as sy klasmaats gewerk. Wanneer hy geteken of geskryf het, het hy die papier so naby as moontlik aan sy oë gehou.
Toe die prente klaar was, het hulle tamatiekisplankies geverf en hul eie rame daarvoor gemaak. Ek was so trots op my kinders! Voor in die middel sit Peet van wie ek al meermale stories op hierdie einste blog vertel het.
Onnodig om te sê, kuns was ons almal se geliefkoosde vak en dit het nie net kleur aan die klaskamermure gegee nie, maar ook sommer aan ons lewens!
