Speeltyd was ook eettyd. Dan het Burger van den Berg, ‘n fris seuntjie met ronde boudjies en blouselblou oë, verby my tafel geloop, sy rooiwangappel voor my neergesit en vertroulik gesê: “Ek gee vir jou ‘n appel hoor!” Die kyk in sy groot, blou oë het baie lekkerder as die appel geproe....en die appel wàs heerlik.
“Is dié ook pakgeeboekies Juffrou?” vra Casper kinderlik onskuldig toe ek nuwe boekies uitdeel. Dit was nog in die goeie ou dae.
Ons lees “Little Jack Horner” en ek vertel van die seuntjie wat sy vinger in die “pie” gedruk het en voeg prekerig by dat dit nie juis goeie maniere is nie.
“Dis oor dit ‘n Engelsman is, Afrikaners maak nie so nie!” sê die slimme Andrew McSeveney met sy Engelse naam en van.
Een oggend roep Herman:”Juffrou, ek het Juffrou by die tolhek gesien!” Dit was toe eintlik by die padpatrollie.
“Hier kom Oom Balans!” Dit was die skoolhoof, Meneer Terblance.
“Hoekom wou Naäman nie in die Jordaanrivier gaan was nie?” vra ek een oggend tydens ‘n Bybelles. Blitsvinnig antwoord Francois: “Hy was bang hy kry bilharzia!”
Die einde van die jaar was ‘n woelige tyd. Dis uitstallings en dis puntestate en dis bevorderingstate en dis prysuitdeling en dis Barberton en dis WARM. Op die laaste dag is Juffrou se tafel toe onder die presente en mooi briefies van kinders en waarderende ouers. Hoe heerlik!
“Is dié ook pakgeeboekies Juffrou?” vra Casper kinderlik onskuldig toe ek nuwe boekies uitdeel. Dit was nog in die goeie ou dae.
Ons lees “Little Jack Horner” en ek vertel van die seuntjie wat sy vinger in die “pie” gedruk het en voeg prekerig by dat dit nie juis goeie maniere is nie.
“Dis oor dit ‘n Engelsman is, Afrikaners maak nie so nie!” sê die slimme Andrew McSeveney met sy Engelse naam en van.
Een oggend roep Herman:”Juffrou, ek het Juffrou by die tolhek gesien!” Dit was toe eintlik by die padpatrollie.
“Hier kom Oom Balans!” Dit was die skoolhoof, Meneer Terblance.
“Hoekom wou Naäman nie in die Jordaanrivier gaan was nie?” vra ek een oggend tydens ‘n Bybelles. Blitsvinnig antwoord Francois: “Hy was bang hy kry bilharzia!”
Die einde van die jaar was ‘n woelige tyd. Dis uitstallings en dis puntestate en dis bevorderingstate en dis prysuitdeling en dis Barberton en dis WARM. Op die laaste dag is Juffrou se tafel toe onder die presente en mooi briefies van kinders en waarderende ouers. Hoe heerlik!
 |
Ek kan kwalik glo dat dié foto drie-en-veertig jaar gelede geneem is. Dit voel soos gister. Rui Cajada, 'n Portugeuse seuntjie, staan langs my. Hy het pikswart ogies nes korinte gehad en het sy "s'e" as "z" uitgespreek. "Izzz my werk mooi?" Heel voor links sit Burger. Ek is dikwels naweke uitgenooi om by hom en sy ouers op die plaas te gaan kuier. Sy Pa was 'n bosbouer en dit was heerlik om met die kronkelpaaie deur die baie denneplantasies te ry. Paultjie, wat regs voor sit, is "Pippel" genoem deur een van sy dogtertjiemaatjies, Louisa Goss. (eerste ry van voor, blonde derde dingetjie) Koos, Roelfie, Gerrie, Inus, Thomas, Riana, Marinda en Matilda.... waar is julle vandag, drie-en-veertig jaar later? Ek wens ek het geweet. |
Hoe wonderlik om al heirdie dinge te onthou!
ReplyDeleteDankie vir jou inloer tussen die ou-onthou's van jare terug Maree. Ek waardeer dit baie!
Delete